مرا معلم عشق تو شاعری آموخت

(1)
علت عاشق ز علت ها جداست عشق اسطرلاب اسرار خداست

عاشقی گر زین سرو گر زان سر است عاقبت ما را بدان سر رهبر است

آفتـــاب آمد دلیل آفتـــاب گر دلیلت باید از وی رو متـــاب

(2)

معلمت همه شوخی و دلبری آموخت جفا و ناز و عتاب و ستمگری آموخت

همه قبیله من عالمان دین بودند مرا معلم عشق تو شاعری آموخت

من آدمی به چنین شکل و خوی و قد و روش ندیده ام مگر این شیوه از پری آموخت

(3)

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد قضای آسمان ست این و دیگرگون نخواهد شد

رقیب آزارها فرمود و جای آشتی نگذاشت مگر آه سحرخیزان سوی گردون نخواهد شد

مشوی ای دیده نقش غم ز لوح سینه حافظ که زخم تیغ دلدار است و رنگ خون نخواهد شد

*******

در عشق زنده باید کز مرده هیچ ناید دانی که کیست زنده آنکو ز عشق زاید

,آموخت ,نخواهد ,عشق ,ز ,سر , ,نخواهد شد ,معلم عشق ,عشق تو ,تو شاعری

تبلیغات